Godinnen van eigen bodem

Epona 3e eeuw, Musée Lorrain, Nancy   Epona, die bekend staat als een Keltische paardengodin, wordt gezien als de beschermster van paarden, veulens, ezels, muildieren, cavaleristen, staljongens en reizigers. Haar attributen zijn de cornucopia (hoorn van overvloed), de patera (offerschaal) en het symbool dat bij haar hoort zijn korenhalmen. Haar naam is afgeleid van het Gallische woord ‘epo’ dat paard betekent. Ons woord ‘pony’ is daar mogelijk ook op terug te voeren. Van Epona wordt gezegd dat zij met haar paard(en) overleden zielen begeleidt naar de onderwereld. Epona werd vereerd door Kelten, Germanen, Romeinen en andere inwoners van het Romeinse Rijk. Een groot deel van Nederland maakte tijdens de eerste vier eeuwen van onze jaartelling deel uit van dat imperium. De Romeinen hadden geen problemen met de godinnen en goden van de volkeren die ze hadden veroverd. Epona was zelfs zeer geliefd bij hen. Zij was de enige Keltische godin van wie er een feestdag in Rome werd gevierd op

  Gouden, met edelstenen ingelegde, fibula of mantelspeld   Bij opgravingen in 1991 en 1992 in één van de terpen bij het Friese plaatsje Wijnaldum dook onder de vele vondsten die daar zijn gedaan een koninklijke fibula op en een gouden hanger met runen die wijst op verering van Freya of Fostare. Het hangertje is liervormig en symboliseert waarschijnlijk de vrouwelijke vruchtbaarheid. De hanger is gedateerd rond 600 na Chr. Op de achterkant staan runentekens die het woord hiwi vormen. Dat woord is afgeleid van het Germaanse hiwa dat echtgenote betekent en is nog terug te vinden in onze woorden huwen en huwelijk. Deze inscriptie pas goed bij een hanger met als symbool de vrouwelijke vruchtbaarheid. De fibula en hanger zijn te bezichtigen in het Fries museum in Leeuwarden.    De gouden liervormige hanger van Wijnaldum Foto D. M. Visser     Mijn zoektocht naar Fostare begint in het Archeologisch Steunpunt in Wijnaldum. Als we daar aan komen is de deur dicht en zien we een bordje met adress